ΠΣΙ

Στην χαμένη ραψωδία της Οδύσσειας, την πσι,ο Οδυσσέας ταξιδεύει στο νησί των Κυκλώτων. Οι Κύκλωτες ήταν κάτι γιγάντια πλάσματα που είχαν μόνο ένα αφτί κι ήταν παιδιά του Μίνος και της Ιεμάι.

Φτάνοντας στο νησί, ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί πιάστηκαν αιχμάλωτοι από έναν θηριώδη Κύκλωτα, τον Αφτάρκη. Αυτός άρπαξε, αμέσως, τον άμοιρο Χαντζιφρή και τον έκανε μια χαψιά, φτύνοντας αίματα και διάφορα κοκκαλάκια. Τρομαγμένοι οι σύντροφοι του Οδυσσέα πιάσανε να κατουριόνται πάνω τους κι άρχισε η σπηλιά να μυρίζει ανυπόφορα. Τότε ο Οδυσσέας κατάλαβε ότι την είχε πολύ άσχημα.

Έσπασε το κεφάλι του και τελικά σκαρφίστηκε ένα πανέξυπνο τέχνασμα. Άρχισε να καλοπιάνει τον Αφτάρκη και να το παίζει φίλος του. Όταν κάποτε ο Αφτάρκης τον ρώτησε για τ' όνομά του, ο Οδυσσέας του απάντησε ότι τον έλεγαν "Οδυσσέα" κι αυτό, μάλλον, δεν παίζει κανένα ρόλο σ' αυτήν την ιστορία. Κάθε φορά, λοιπόν, που κατέφτανε ο Κύκλωτας, πρώτος έτρεχε ο Οδυσσέας να τον προϋπαντήσει, αλλά στεκόταν και του μίλαγε απ' τη μεριά που έλειπε το 'να τ' αφτί. Έτσι την ώρα που ο Αφτάρκης γύριζε το κεφάλι από την άλλη για ν' ακούσει, ένας-ένας οι σύντροφοι έβρισκαν ευκαιρία και δραπέτευαν, από την ξεκλείδωτη σπηλιά.

Επειδή τώρα ήταν πολύς κόσμος μαζεμένος τους πήρε καμιά 30αριά χρόνια, η δουλειά ετούτη. Στο τέλος, ο Αφτάρκης είχε πάθει και μυωπία 9μιση κι αστιγματισμό κάτι δέκατα, αλλά επειδή δεν είχε πώς να στηρίξει τα γυαλιά του στο ένα αφτί μονάχα, συνεχώς του πέφτανε και δεν έβλεπε την τύφλα του. Έτσι δραπέτευσε, τελικά, κι ο Οδυσσέας με τους τελευταίους συντρόφους.

Φεύγοντας ο Οδυσσέας δεν παρέλειψε να του κόψει και το άλλο αφτί. Ο Αφτάρκης ούρλιαζε απ' τον πόνο και φώναζε στους άλλους Κύκλωτες, να τρέξουν να τον βοηθήσουν. Αλλά οι μισοί ήταν γυρισμένοι από την άλλη και δεν άκουγαν γρι, ενώ οι άλλοι μισοί που άκουσαν κι έτρεξαν να τον βοηθήσουν, τον ρώταγαν τι έγινε μα κι εκείνος δεν καταλάβαινε πια τίποτα απ' όσα του λέγανε.

Κανείς δεν ξανάκουσε πια για τον Αφτάρκη, όπως κι εκείνος δεν ξανάκουσε ποτέ για κανέναν. Λέγεται, ότι σ' αυτόν οφείλεται η εφεύρεση της νοηματικής μεθόδου μπράιγ, ειδικά για κωφούς με αδυναμία όρασης, μέρος της οποίας αποτελεί και η σύγχρονη συνήθεια να σε σκουντάει ο άλλος με το δάκτυλο στον ώμο, το γνωστό και ως poke.

Η ραψωδία κλείνει με τα καράβια του Οδυσσέα να χάνουν το δρόμο τους και να καταλήγουν πάλι στην Τροία.