"Το πρόβλημα, λέει η κάμπια, είναι πως τρέμω μπροστά στην ιδέα να πετάξω. Σφράγισε το κουκούλι της αεροστεγώς και κανείς δεν ξανάκουσε ποτέ να μιλάνε για την κάμπια. Κάποτε, ξεραμένο πια απ' τον ήλιο και το χρόνο, το κουκούλι εξαφανίστηκε, μέσα σε μια μικρή έκρηξη σκόνης.
Το πρόβλημα, λέει η πεταλούδα, είναι πως μόνο να σέρνομαι, γνώριζα ως τα τώρα. Τύλιξε πεισματικά τα φτερά γύρω απ' το λεπτοκαμωμένο της κορμί - κάτι σα πολύχρωμο ντολμαδάκι - κι άρχισε να σέρνεται στο χώμα, όπως ήξερε πάντα να κάνει κι όπως της ήταν οικείο. Σύντομα, δεν την ξεχώριζε κανείς από τη λάσπη. Χάθηκε κάποτε μ' αυτόν τον τρόπο και κανείς δεν ξανάκουσε να γίνεται λόγος για την πεταλούδα.
Το πρόβλημα, λέει ο άνθρωπος, είναι πως αυτή είναι μια ιστορία πλαστή, που κάτι θέλει να πει χωρίς τίποτα να λέει. Για κάθε πλάσμα άλλο από μένα, η φύση έχει ορίσει μια θέση ταιριαστή, παρ' ότι αυτό δεν έχει καμία σημασία για το πλάσμα το ίδιο. Ο άνθρωπος είναι το μόνο απ' τα δημιουργήματα, που - με τόση λύσσα - αναζητά μια θέση, κι ωστόσο παραμένει ισόβια εξόριστος. Κι η Φυγή, για την οποία συχνά τον κατηγορούν, είναι μεγάλο σφάλμα. Ακριβώς το αντίθετο: σε μια αιώνια Επιστροφή είναι καταδικασμένος".
[2014]
No comments:
Post a Comment